Filmy, które warto/nie warto polecić

[Mintek]

Jako, że  ostatnimi laty w filmach szukam głównie taniej, nieskomplikowanej rozrywki - obejrzałem długo oczekiwany "IRON SKY".
Cóż mogę powiedzieć - dawno się tak nie uśmiałem.
Fabuła jest oryginalna - w 1945 Niemcy (ci od Adolfa ze śmiesznym wąsikiem) polecieli na księżyc, założyli tam bazy i miasta i przez dziesięciolecia przygotowywali się do powrotu na Ziemię. Przypadkowo na ślad księżycowych Niemiachów i ich niecnych planów trafia amerykańska ekspedycja na księżyc - i zaczyna się "jazda".
Strasznie fajne jest to, że "Iron Sky" nabija się ze wszystkiego. Groteskowi Niemcy niemal wyjęci z serialu "Allo Allo", prezydent USA jako złośliwy i tępy babsztyl, ONZ jako grupa skłóconych ze sobą idiotów, główny bohater jako wybielony murzyn... no i wspaniała scenografia. Naprawdę, Dla samych tych wielkich maszyn warto ten film zobaczyć. Majestatyczne Zeppeliny przemierzające kosmos, machiny wojenne, wielkie komputery błyskające żarówkami... Taki niemal "STEAMPUNK".
Polecam, kto ma VOD od Polsatu to film będzie dostępny do czwartku

[Jean]

Ja z kolei obejrzałam "Mgłę", na podstawie prozy Stephena Kinga. Swoją drogą mam problem, bo nie wiem czy ten film jest jakimś remakiem czy czymś...bo przecież kiedyś była już jedna filmowa "Mgła", powstała gdzieś w latach 90-tych. Tyle, że tam mgła oznaczała atak piratów z okrętu, który zaginął przed wiekami. Tutaj z kolei są stwory a raczej owady, zwierzęta ponad naturalnych rozmiarów, uzyskanych przez  w wyniku eksperymentów wojskowych. Książek Kinga wszystkich nie znam co prawda, ale ta zbieżność tytułów filmów...
To jeden z takich filmów, po których ciężko się pozbierać. Kim jesteśmy w obliczu zagrożenia? Ciężko nas nazwać wtedy ludźmi. A już zakończenie jest totalnie zaskakujące. Wydawać by się mogło, że skoro już tym najbardziej normalnym, którzy zachowali resztki człowieczeństwa, zdrowego rozsądku, ludziom udaje się wsiąść do auta i  zajechać tak daleko...to że jednak uda im się wyjechać z mgły i wszystko skończy się happy endem. Nic z tych rzeczy. Rozpacz głównego bohatera, kiedy się okazało, że jednak niepotrzebnie zabijał swoich najbliższych (lepiej odbierzmy sobie życie zanim zrobią nam to stwory), udzielająca się bardzo.
Film ma 5 lat, widziałam go po raz pierwszy, nocą trafiłam na niego i potem już nie zasnęłam do rana.

[Maleńka]

Fakt. Film dobry. Końcówka powalająca. Oglądałam pierwszy raz w kinie więc jeszcze większe wrażenie wtedy chyba na mnie wywarł, niż później w TV.
Stwory przerażające, nawiedzona kobieta chyba jeszcze bardziej

[Jean]

Stwory przerażające, nawiedzona kobieta chyba jeszcze bardziej

Najbardziej przerażające jest to, jak szybko zdobyła zwolenników i jak szybko z mniejszości stała się większością. Strach potrafi z ludźmi robić okropne rzeczy. 

[Stories.]

To ja może polecę coś, co ostatnimi czasy obecne jest w repertuarze kin - może ktoś chciałby się wybrać.

1. "Hobbit: Niezwykła podróż" - film zrobiony naprawdę bardzo dobrze. Akcja rozwija się na początku dość powoli i dzięki temu mamy możliwość poznania bohaterów. Reżyser dodał sporo materiałów innych niż te zaczerpnięte z samej książki pod tytułem "Hobbit, czyli tam i z powrotem", rozwinął też wiele wątków. Zmienił nawet częściowo samą ideę podróży krasnoludów, czarodzieja i hobbita - z wyprawy, która na celu miała głównie odnalezienie bogactw, uczynił walkę o powrót do domu. Piękna muzyka, bardzo dobra gra aktorska. Polecam nawet tym, którzy nie mieli wcześniej styczności z tematyką Śródziemia, bo naprawdę warto. Do wyboru jest wiele wersji filmu. Ja osobiście byłam dwa razy, raz na wersji 2D z napisami 24 fps, a drugi raz na 48 fps. Obie polecam.

2. "Życie Pi" - w filmie można by wyszukać błędy, ale wybija się on ponad przeciętność. Interesująca, piękna historia i właściwe, dobre użycie 3D w sporej ilości (!), podczas gdy w sporej ilości produkcji tego efektu prawie nie widać.

3. "Nędznicy" - jeśli ktoś nie lubi musicali, to oczywiście nie należy go zmuszać, ale film jest naprawdę bardzo dobry. Sporo osób już tą historię zna, ale nawet jeśli widziało się już inne wersje, to warto sobie odświeżyć i wybrać się również na tą. Świetna gra aktorska to kolejny plus.

4. "Sęp" - film polski, który jednym się bardzo podoba, innym wcale. Spotyka się i z uznaniem i z krytyką. Mi osobiście przypadł do gustu i poleciłabym go innym. Ciekawa historia. W polskim kinie w ostatnich latach można zobaczyć mało produkcji, które są czymś innym niż komedią lub filmem o bitwie. Thriller to gatunek prawie w nim nieobecny, przynajmniej ostatnio. "Sęp" jest "odskocznią" od tych popularnych polskich filmów. Michał Żebrowski naprawdę się spisał, zresztą inni aktorzy również.


Ciekawe wydają się także między innymi produkcje "Django" i "Niemożliwe", ale jeszcze ich nie widziałam.

[Caliente]

Ciekawe wydają się także między innymi produkcje "Django" i "Niemożliwe", ale jeszcze ich nie widziałam.

"Django" oglądałam ostatnio. Mnie nie porwało, ale dla fanów Tarantino to na pewno będzie coś.
Niektóre sceny i ogólny klimat są dobre, ale ja z zasady nie lubię filmów z cyklu zabili go i uciekł. No i takie absurdalne sceny, kiedy strzelają do kobiety z pistoleciku kaliber .22 a ją odrzuca do tyłu na 15 metrów... i tak widowiskowo szybuje w powietrzu... Tudzież strzelanie do zwłok,  których tryskają na półtora metra fontanny krwi... No nie moja bajka.

"Niemożliwe" też bardzo chcę zobaczyć. I "Sesje".

[BlackTiger]

Mnie za to Django bardzo się podobało. To drugi film Tarantino, który widziałam. Wcześniej były to Bękarty wojny.
Piękna, krwawa bajeczka. Tarantino jest walnięty w głowę, by takie rzeczy wymyślać. Jednak robi to z rozmysłem, wbrew pozorom mądrze, że trudno odmówić mu talentu.

No ale właśnie co kto lubi. Ja czasem takie tryskające fontanny krwi, odrzucające babki do tyłu mimo że innymi nie rzucało czy strzelanie w gościa, który niechcący wylądował na środku pokoju wśród strzelanki... , lubię. Jedynie obrzydziło mnie wydłubywanie oczu a tak to, może to zabrzmi okrutnie, bawiłam się wyśmienicie.
Zwłaszcza zabawny był tekst o murzynie na koniu, który z głupią reklamą old spice mi się skojarzył. 
Poza tym film posiada cudną muzykę. Bardzo dobrze jest zagrany przez aktorów i ma świetny scenariusz. Jeśli wyjąć krwistość, to ta historia nie jest głupia.

[Jean]

Mnie się filmy Tarantino dobrze ogląda. Co prawda najnowszego nie widziałam, ale kilka poprzednich, i owszem. Uwielbiam Death Proof- za tę damską zemstę, m.in. I również uważam, że facet (Tarantino) pod płaszczykiem krwistych scen i często irracjonalnych wywodów ma coś sensownego do powiedzenia.

[Klaudia]

Ostatni wybrałam się na "Bejbi blues" Film nie przypadł mi do gustu, nie wiem czy to za sprawą mało ciekawej obsady, czy po prostu ogólne nagranie mi się nie podobało, fabuły praktycznie nie było, wszystko toczyło się wkoło Natalii. Z jednej strony fajnie, że ukazali mało kolorowy a nawet brutalny świat nastolatków, ale z drugiej strony spodziewałam się czegoś lepszego, czegoś co choć troszeczkę dorówna "Galeriankom'

Na "Niemożliwe" też mam zamiar się wybrać, ale jakoś na razie nie mam czasu.

[Caliente]

1. "Hobbit: Niezwykła podróż" - film zrobiony naprawdę bardzo dobrze. Akcja rozwija się na początku dość powoli i dzięki temu mamy możliwość poznania bohaterów. Reżyser dodał sporo materiałów innych niż te zaczerpnięte z samej książki pod tytułem "Hobbit, czyli tam i z powrotem", rozwinął też wiele wątków. Zmienił nawet częściowo samą ideę podróży krasnoludów, czarodzieja i hobbita - z wyprawy, która na celu miała głównie odnalezienie bogactw, uczynił walkę o powrót do domu. Piękna muzyka, bardzo dobra gra aktorska. Polecam nawet tym, którzy nie mieli wcześniej styczności z tematyką Śródziemia, bo naprawdę warto. Do wyboru jest wiele wersji filmu. Ja osobiście byłam dwa razy, raz na wersji 2D z napisami 24 fps, a drugi raz na 48 fps. Obie polecam.

Też polecam. Opierałam się trochę, nie byłam entuzjastycznie nastawiona, ale zostałam miło zaskoczona. Podobało mi się bardzo.
Byłam w IMAXie, więc na najlepszej chyba możliwej jakości i było to widać. W ogóle fajne było to tzw. realistyczne 3D - nic nie wyskakiwało na nas z ekranu, tylko czuliśmy się tak, jakbyśmy byli wewnątrz tego świata. Piękny graficznie film, zgadzam się że gra aktorska bardzo dobra, no i historia też fajna.

Jedyny minus filmu w 3D to to, że przy scenach spadania czy lotu, a było takich kilka, kręciło mi się w głowie tak potężnie, że zaczęłam zamykać oczy.

[Maleńka]

Obejrzałam wczoraj ostatnią część Zmierzchu czyli Przed świtem 2.
Ogólnie momentami lekko kiczowaty, ale podobał mi się Zwłaszcza przemiana Belli - w końcu zobaczyłam pewną siebie, dojrzałą, piękną kobietę, a nie wiecznie zgarbioną, przelęknioną dziewczynę z niedomkniętymi ustami.
Scena bitwy - dobra, momentami myślałam, że się popłaczę, ale szczegółów zdradzać nie będę bo może ktoś się skusi i obejrzy

[Jean]

"Nie oglądaj się" - "Ne te retourne pas"

Film świetny, bez żadnego "ale". Co prawda wszystko mi się ładnie ułożyło po drugim obejrzeniu, ale absolutnie nie są to stracone godziny. Jak bardzo można sobie zakodować we własnej psychice, że jest się inną osobą? Do jakiego stopnia można zatracić własną tożsamość? Czy szok lub amnezja mogą wszystko tłumaczyć? Czy akceptowanie tego przez innych jest ok?

Film tajemniczy, psychologiczny, odrobinę mroczny, z piękną (nadal) Marceau i jej rówieśniczką (której się chyba już jakieś narzędzie chirurgiczne imało) - Bellucci. 

Tak jak lubię horrory i tak jak mnie "Egzorcysta" z 73 roku do dziś przeraża, tak absolutnie nie polecam "Wrót do piekieł". Można się uśmiechnąć na widok niezniszczalnej babci, rzucającej uroki i klątwy, która zna chyba wszystkie  stopnie karate. Można poczuć zażenowanie na widok tysięcy plwocin i wymiocin. Na pewno jednak nie można się przestraszyć, no chyba, że inwencji twórczej współczesnych filmowców.

[Amour]

Ciekawe wydają się także między innymi produkcje "Django" i "Niemożliwe", ale jeszcze ich nie widziałam.

"Niemożliwe" też bardzo chcę zobaczyć. I "Sesje".

Na "Niemożliwe" też mam zamiar się wybrać, ale jakoś na razie nie mam czasu.

Jeżeli nie oglądałyście jeszcze, to polecam z całego serca.

Film "Niemożliwe" - "Niezwykle poruszająca i nakręcona z ogromnym rozmachem historia rodziny, która przeżyła tsunami 2004 roku ? jeden z największych kataklizmów naszych czasów. Tajlandia, 2004 rok. Maria (Naomi Watts) i Henry (Ewan McGregor) wraz z trójką synów postanawiają spędzić święta Bożego Narodzenia w samym sercu tropikalnego raju. Przepiękny hotel położony w malowniczym otoczeniu palm, złocistej plaży i błękitnego oceanu wydaje się być gwarancją wymarzonego odpoczynku. Raj jednakk zamieni się w prawdziwe piekło. Pewnego dnia, nad ranem, od strony morza dochodzi przerażający huk. Maria, Henry i wszyscy mieszkańcy hotelu zamierają w bezruchu. W chwilę później cała plaża, budynki i znajdujący się na niej ludzie zostają zmieceni przez monstrualną falę tsunami. Woda zabiera wszystkich i wszystko. Wszystko? z wyjątkiem nadziei."

Przeczytałam kilkanaście sprzecznych opinii o tym filmie i nie zgadzam się z negatywnymi.
Cały film oglądałam z zapartym tchem w piersiach, historia mnie wciągnęła, były momenty straszne, momenty śmieszące, takie na które nie można patrzeć oraz takie, na których uroniłam łezkę. (może to dziwne, ale ja zawsze się wzruszam łatwo na filmach) Prawdę mówiąc, nie obejrzałam go do końca, zostało mi do nadrobienia 15 minut, ponieważ film oglądaliśmy na trzech lekcjach i nie zdążyliśmy, ale zaraz zaczynam nadrabiać straty. Uwielbiam ten film. Wpisuję go zdecydowanie na listę filmów ulubionych.

[Caliente]

Pooglądałam.

Jezus Maria, jak tam się NIC nie działo. Jak w "Winie truskawkowym".
Dwie godziny filmu, a w tym czasie rodzina leci samolotem, uderza tsunami, dryfują w wodzie, znajdują schronienie,

Spoiler

odnajdują się i znowu lecą samolotem.

W tym filmie nic nie zasługuje na Oscara.

[sandi]

A ja podzielam zdanie Amour.

Mimo, że od początku wiadomo co się będzie działo w tym filmie to jednak wciągnął mnie i naprawdę poruszył. Ze swojej więc strony też bym go poleciła

Spoiler

Swoją drogą uważam, że to naprawdę cud, że cała rodzina przeżyła to tsunami... I wzruszyłam się jak się w końcu wszyscy odnaleźli, szczególnie ta scena ojciec-synowie