O zawodzie aktorskim marzył od dziecka, uczęszczał na zajęcia szkolnego kółka recytatorskiego i zdobywał czołowe miejsca w konkursach recytatorskich. Zaraz po ukończeniu warszawskiego XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja, w 1991 roku zdał egzamin na Wydział Aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1995 roku. Na trzecim roku studiów stanął po raz pierwszy przed kamerą w teledramacie Feliksa Falka Samowolka (1993) u boku Roberta Gonery oraz telewizyjnym thrillerze Wynajmę pokój... (1993) z Igorem Przegrodzkim i Beatą Ścibakówną.
Jego debiutem scenicznym była rola Jimmy'ego Portera w sztuce Johna Osborne'a Miłość i gniew (1994) w reżyserii Mariusza Benoit na deskach Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera, z którym był związany w latach 1995-96. Za swój debiut teatralny oraz rolę Posła Parysów w inscenizacji Jana Kochanowskiego Odprawa posłów greckich i występ w przedstawieniu Zbigniewa Herberta Opowiastki o Panu Cogito został uhonorowany nagrodą jury, publiczności i Jana Machulskiego na XIII Łódzkim Przeglądzie Szkół Teatralnych '95. Występował potem w warszawskich teatrach: Ateneum im. Stefana Jaracza (od 1997), Narodowym (2004), Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (2005), Nowym Praga (2006), Komedia (2007) i Wielkim (2007).
Zadebiutował na kinowym ekranie rolą młodego robotnika, który uniesiony emocjonalnym porywem, staje się mimowolnym przywódcą protestu w filmie historycznym Filipa Bajona Poznań 56 (1996). Po gościnnym występie w pięciu odcinkach serialu Sława i chwała (1997), zagrał postać Jana Skrzetuskiego w adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza Ogniem i mieczem (1999) w reżyserii Jerzego Hoffmana, za którą otrzymał nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. Jego kreacja Tadeusza Soplicy w ekranizacji poematu Adama Mickiewicza Pan Tadeusz (1999) w reżyserii Andrzeja Wajdy przyniosła mu przychylność krytyków, a wydana płyta Zakochany Pan Tadeusz (1999) z dwunastoma fragmentami poematu w jego recytacji zyskała status złotej płyty. W 2000 roku otrzymał nagrodę Akademii Telewizyjnej Wiktor, Złotą Odznakę w Złotej Piątce w plebiscycie czytelników "TeleRzeczpospolitej" oraz Złotą Kaczkę.
Za rolę Geralta z Rivii, zwanego również Białym Wilkiem w filmie fantasy Wiedźmin (2001) był nominowany do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. W 2002 roku znalazł się na drugim miejscu w plebiscycie "TeleRzeczpospolitej" na najpopularniejszego aktora, odebrał nagrodę Fryderyka w kategorii album roku ? poezja śpiewana/piosenka autorska za płytę Lubię, kiedy kobieta (2001) nagraną z Anną Marią Jopek, Kasią Nosowską i Kasią Stankiewicz oraz została mu przyznana Specjalna TeleMaska, nagroda czasopisma Tele Tydzień. W 2004 roku ukazała się seria płyt Poczytaj mi tato, gdzie czyta klasykę polskiej poezji dla dzieci. Pojawił się w biograficznym dramacie wojennym Romana Polańskiego Pianista (2002). Uznanie krytyki, Złotą Kaczkę, statuetkę Jańcia Wodnika na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni oraz kolejną nominację do nagrody Orła przyniosła mu kreacja trzydziestoletniego Wojciecha Winklera, ambitnego i samodzielnego, a jednak izolującego się od świata i ludzi, wychowanego w dzieciństwie przez sadystycznego ojca w dramacie psychologicznym Magdaleny Piekorz Pręgi (2004). W dramacie Andrzeja Seweryna Kto nigdy nie żył... (2005) wcielił się w postać charyzmatycznego księdza Jana, który stał się nosicielem wirusa HIV. W 2007 zagrał rolę hetmana Kibowskiego w rosyjskiej produkcji pt. Rok 1612.
W 2008 roku wziął udział w reklamie Eurobanku oraz akcji Polsat "Podaruj Dzieciom Słońce 2008".
20 czerwca 2009 w Tatrach na polanie Brzegi-Rynias, niedaleko swojego domu letniskowego, poślubił Aleksandrę Adamczyk. 30 marca 2010 roku urodził im się syn.
Od marca 2010 roku, jest współtwórcą i dyrektorem (wraz z Eugeniuszem Korinem) warszawskiego Teatru 6. piętro.
Zapraszam do dyskusji.
