Literatura

[Jean]

Powiem tak... bardzo ładna saga rodzinna, dobrze rozpisane postacie, całkiem nieźle poprowadzony wątek historyczny, ładny wątek miłosny chociaż Tatiana powinna w łeb dostać kilka razy za swój upór .

A czytałaś kiedykolwiek "Olafa, syna Auduna" Singrid Undset". Tam jest taka bohaterka - Inguna. Im bardziej on jej wybacza tym bardziej ona chce się zabić, samobiczować etc. Po Ingunie cała reszt to betka

 

  Za dużo dokładnych opisów seksu, za dużo w ogóle opisów...

I dlatego właśnie ja zatrzymałam się na "Jeźdźcu..." i jakoś nie mogę/nie chcę ruszyć dalej

[BlackTiger]

Nie, nie czytałam. Ale to już wiem by po to nie sięgać. Nie cierpię takich kobiet.
Ja w pewnym momencie omijałam po prostu niektóre opisy i fragmenty.
Te kolejne części warto przeczytać żeby zobaczyć jak ona zilustrowała całość ich życia. I plus że nie zrobiła dalej cukierkowatości a pokazała trochę problemów. Chociaż momentami przesadzała. Streszczę ci co było dalej i zrobie to lepiej niż ona hahaha

[Łukasz]

Aktualnie jestem po książce "Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!" Nick Vujicic

Nick Vujcic to absolutna legenda. Niezwykły człowiek, który pokonał samego siebie, by żyć bez ograniczeń. Schorzenie objawiające się brakiem kończyn nie przeszkodziło mu w prowadzeniu własnej firmy, podróżowaniu po całym świecie i... napisaniu książki, którą zainspirował miliony ludzi! To opowieść o własnej sile, pasji i ukrytej energii, która pozwala pokonać wszystkie trudności i słabości nękające każdego z nas. O tym, jak mimo przeszkód żyć szczęśliwie i oddychać pełną piersią.

Nick Vujcic to jeden z najpopularniejszych mówców motywacyjnych na całym globie. Prowadzi szkolenia grupowe i biznesowe, przemawia na konferencjach, znajduje czas na działalność charytatywną, a przede wszystkim uczy jak prowadzić aktywne i spełnione życie. Mimo trudności. Mimo wszystko.
źródło: empik.pl

Polecam książkę tym, którzy nie są zadowoleni ze swojego dotychczasowego życia. Często nie doceniamy tego co mamy. Książka dla osób w każdym wieku.

[asia]

A czytał ktoś "Malowanego Ptaka" Jerzego Kosińkiego?

Otchłań Internetu podpowiada, że wątpliwe jest, bo to Kosiński napisał, ale prawdy raczej i tak nie poznam.

Akcja opowieści rozgrywa się w czasie II wojny światowej, ale zdecydowanie nie jest to forma opowiadania, do jakiej jesteśmy (a przynajmniej ja jestem) przyzwyczajeni. Nie jest to żadne realistyczne opowiadanie czy pamiętnik. Treść oddaje zniszczenia wojny, ale nie ma mowy tam o Auschwitz, a tułaczce kilkuletniego chłopca.
Mi ta książka pokazała, jak łatwo można wpłynąć na czyjś światopogląd. Jak dziecko obserwuje, analizuje i w jaki sposób wyciąga wnioski. A główny bohater zobaczył wiele niezrozumiałych zachowań (potrzeba? Pomalowania upolowanego ptaka, aby następnie inne go zabiły) czy wynaturzeń, patologii.
Mi się w ręce dostało kieszonkowe wydanie, więc przyjemnie nosiło się książkę ze sobą a i lektura szybko się kończy.

[Ahta]

Bardzo polecam zbiór opowiadań który został niedawno wydany - Inne światy.

[Maleńka]

Ostatnio przeczytałam książkę Agaty Przybyłek - Masz wiadomość.

Na początku jakoś nie porwała. Potem się rozkręciła. Prawdziwie ukazywała emocje pomiędzy dwojgiem ludzi z uwypukleniem jak internetowa relacja może się błyskawicznie rozwinąć i przerodzić w szczere, głębokie uczucie. Pisana zarówno z pozycji mężczyzny, jak i kobiety. I super, pięknie, sielanka. Niestety autorka skopała całkowicie końcówkę, burząc jednocześnie idealny obraz mężczyzny, który budowała przez całą książkę, nie wyjaśniając dlaczego postąpił tak, a nie inaczej. Nie trzymało się to kupy, chyba że to furtka pozostawiona do drugiej części...

[Cukierek]

U mnie ostatnio zagościło... 365 dni. Jako, że nie poszłam na film, o którym tak głośno było w ostatnim czasie i nie bardzo wiedziałam o czym niektórzy moi znajomi rozmawiają, to sie przełamałam i przeczytałam. I powiem tak... czytałam czasami omijając pewne fragmenty, ale ogólnie nie jest źle. Przynajmniej poznałam nazwy sportowych aut 

[Sylwia_Kasia_Jot]

Ja czytam: "Dzieci księży, nasza wspólną tajemnica". Kontrowersyjny reportaż.

[Sylwia_Kasia_Jot]

U mnie ostatnio zagościło... 365 dni. Jako, że nie poszłam na film, o którym tak głośno było w ostatnim czasie i nie bardzo wiedziałam o czym niektórzy moi znajomi rozmawiają, to sie przełamałam i przeczytałam. I powiem tak... czytałam czasami omijając pewne fragmenty, ale ogólnie nie jest źle. Przynajmniej poznałam nazwy sportowych aut 

A omijałaś pikantne momenty, czy po prostu nudne?

[Cukierek]

A omijałaś pikantne momenty, czy po prostu nudne?

Różnie  bo w pewnym momencie nawet pikantne momenty stały się nudne (przeczytała wszystkie trzy części od razu i może dlatego)

Co do reportaży to polecam "Maestro" Marcina Kąckiego. Wprawdzie już dawno wyszła, ale do mnie dotarło... To pisana przez 10 lat reporterska historia pedofilskiego skandalu w chórze Polskie Słowiki oraz jego dyrygenta Wojciecha Kroloppa.

[Sylwia_Kasia_Jot]

A omijałaś pikantne momenty, czy po prostu nudne?

Różnie  bo w pewnym momencie nawet pikantne momenty stały się nudne (przeczytała wszystkie trzy części od razu i może dlatego)

Co do reportaży to polecam "Maestro" Marcina Kąckiego. Wprawdzie już dawno wyszła, ale do mnie dotarło... To pisana przez 10 lat reporterska historia pedofilskiego skandalu w chórze Polskie Słowiki oraz jego dyrygenta Wojciecha Kroloppa.

Pedofilia: trudny temat   . Dziękuję za polecenie. Pewnie przyjdzie dzień, kiedy dojrzeję do tej pozycji.

[Cukierek]

Właśnie wzięłam się za "Dotyk Crossa" 

[Sylwia_Kasia_Jot]

Właśnie wzięłam się za "Dotyk Crossa" 

Za to ja czytam równolegle "Otylia. Moja historia" i "Alibi na szczęście". W tej drugiej akcja tak powoli się toczy, że pocałowi się w policzek główni bohaterowie dopiero na jakiejś 270 stronie  . Ja rozumiem, budowanie napięcia, ale autorka chyba przesadziła w drugą stronę  .